Ostro atakował panującą w Polsce tolerancję religijną oraz wzywał do unieważnienia konfederacji warszawskiej z 1573 roku, która gwarantowała bezwarunkowy i wieczny pokój między wszystkimi różniącymi się w wierze, zapewniała innowiercom równouprawnienie z katolikami i opiekę państwa. Problemowi temu poświęcił m.in. kilka broszur wydanych na przełomie XVI i XVII wieku. Konfederację warszawską określał w nich jako “dzikie”, “piekielne”, “wilcze” i “tyrańskie” prawo, a szlachcica zaprowadzającego protestantyzm w swoich dobrach nazywał „bezbożnym wyrodkiem”, “niesprawiedliwym drapieżcą”, “wężem jadowitym”,  itp. W Upominaniu do ewanjelików starał się usprawiedliwić zburzenie zborów krakowskich w 1591 roku, zrzucając całą winę na ofiary tumultu, bagatelizował pogrom i wysławiał „na poły cudowne zboru obalenie” jako czyn miły Bogu, który nie życzy sobie istnienia „synagog heretyckich” po miastach. Pragnąc skłonić szlachtę do odstąpienia od uchwał konfederacji, odwoływał się do jej stanowych interesów, tłumaczył, iż pod osłoną ustawy z 1573 roku wślizgną się do Polski najbardziej radykalne odłamy reformacji,  które  swą agitacją, podkopującą  podstawy porządku społecznego i mogą doprowadzić do buntów chłopskich. W reakcji na jego wystąpienia różnowiercy oskarżali go o podburzanie  do wojny domowej,  a ich obawy pogłębiało to, że kaznodzieja należał do grona najbliższych doradców Zygmunta III Wazy.  Więcej informacji, ciekawostek i materiałów dotyczących Piotra Skargi szukaj w jego biogramie i na dalszych stronach naszego serwisu.